„Skręciłem kostkę”- i co dalej w takim wypadku? Jakie postępowanie zalecamy przy tego typu urazie?
Jest to jeden z najczęstszych urazów wśród osób aktywnych fizycznie oraz sportowców.
Niestety nie w każdym przypadku to postępowanie jest odpowiednie.
Najczęściej spotykamy się z pacjentami, którzy po skręceniu „przeczekali” ból i stopniowo zaczęli funkcjonować. Jest to błędne podejście, ponieważ może doprowadzić do wielu zaburzeń w obrębie aparatu ruchu.
Podstawowym postępowaniem przy urazach skrętnych jest metoda DRICE
D- diagnoza
R- odpoczynek
I- lód
C- kompresja, ucisk
E- uniesienie (od razu po urazie, kończyna dolna powyżej serca)
Jeżeli masz możliwość w jak najkrótszym czasie po skręceniu zawsze możesz zgłosić się do fizjoterapeuty.
Wykonując odpowiednie testy diagnostyczne jesteśmy w stanie ocenić stabilność stawu skokowego oraz ciągłość więzadeł ulegających uszkodzeniu w przypadku urazów skrętnych. Następnie prowadząc terapię z wykorzystaniem technik manualnych możemy zmniejszyć obrzęk oraz dolegliwości bólowe. W zależności od stopnia uszkodzenia pełna regeneracja uszkodzonych struktur jest inna. Bardzo ważna jest cierpliwość pacjenta przy powrocie do pełnej sprawności oraz odpowiednio nakierowana terapia.
Powtarzające się urazy skrętne, nieprawidłowe postępowanie po urazie czy zbyt wczesny powrót do treningu może skutkować przewlekłą niestabilnością stawu skokowego. Może powodować to wiele innych zaburzeń i urazów np. dolegliwości stawu kolanowego czy nawet problemy z kręgosłupem lędźwiowym, a nawet szyjnym.
Jakie struktury najczęściej ulegają uszkodzeniu?
W wyniku skręcenia stawu skokowo-goleniowego dochodzi do uszkodzenia biernych stabilizatorów strony bocznej stopy:
• więzadło skokowo-strzałkowe przednie(ATFL) – jest najsłabsze i najczęściej ulega uszkodzeniu
• więzadło piętowo-strzałkowe(CFL)
• więzadło skokowo-strzałkowe tylne(PTFL)
Wyróżniamy trzy stopnie ciężkości uszkodzenia
• Stopień I – naciągnięcie więzadeł. Niewielki obrzęk i tkliwość w okolicy ATFL. Prawidłowa stabilność stawu, niewielkie ograniczenie ruchomości stawu. Powrót do aktywności fizycznej to około 7-10 dni
• Stopień II- naderwanie więzadeł. Uszkodzenie ATFL, znaczny obrzęk oraz wylew podskórny. Znaczne ograniczenie zakresu ruchomości stawu skokowego. Powrót do sportu zajmuje około 15dni
• Stopień III- rozerwanie więzadeł. Całkowita niestabilność, uszkodzenie ATFL i CFL. Wylewy krwawe, silna, miejscowa bolesność, duży obrzęk oraz pełne ograniczenie ruchu w stawie. Najdłuższy czas powrotu do sportu- 30-60dni.
Powtarzające się urazy skrętne, nieprawidłowe postępowanie po urazie czy zbyt wczesny powrót do treningu może skutkować przewlekłą niestabilnością stawu skokowego. Może powodować to wiele innych zaburzeń i urazów np. dolegliwości stawu kolanowego czy nawet problemy z kręgosłupem lędźwiowym, a nawet szyjnym.